Ik ben Oetse Tamminga, 35 jaar, en ik woon in Hoogkarspel. Ik ben na mijn schooltijd gaan werken bij defensie, ik heb mijn rode baret gehaald en in 2006 mijn missie gedraaid in Afghanistan. Na mijn diensttijd ben ik gaan werken bij de Politie Zaanstreek Waterland en ben hier langzaam steeds zieker geworden. Ik heb PTSS opgelopen tijdens mijn missie Uruzgan.

Na zware therapie in Centrum 45 moest ik toch onder ogen zien dat ik nooit meer zal genezen van mijn ziekte. Ik ben in mijn ziekte-traject met een evenement meegegaan om te hiken in de bergen. Mijn bergtocht heeft mij wel veel inzichten en nieuwe energie gegeven. Waarom zeg ik ‘mijn’?

Het was naast een hike ook een gevecht met mijzelf. Het hiken in combinatie met positieve mindset heeft mij laten inzien dat het leven meer te bieden heeft dan ziek thuis zitten met gesloten gordijnen. En mijn wens is dat ik dit besef en mijn openbaring mag gaan delen met anderen. Het is zo belangrijk dat als je alleen maar ziek thuis zit je weer overwinningen gaat ervaren. Je weer levend te voelen.

Ons team gaat mijn droom waarmaken en ik wil waar ik nog kan mijn broeders ondersteunen in de hoop op een betere toekomst.